12 mei 1940
Na de Duitse overval op de eerste dag en de hopeloze mislukkingen van de Nederlandse tegenoffensieven op de 11e mei, was de derde oorlogsdag aangebroken. Pinksteren 1940. Zonder dat de Nederlandse legerleiding het zich realiseerde, zou het de laatste dag zijn waarop het leger op het zuidfront de kansen nog zou kunnen keren.
In Den Haag vertrouwde men nog steeds volledig op Franse initiatieven om Moerdijk te hernemen en zodoende de deur naar Vesting Holland voor Duitse grondtroepen dicht te gooien. Een naieve opstelling van het AHK, wat erin zou resulteren dat men zich op het bezit van Dordrecht en het schoonvegen van het centrale deel van het Eiland van Dordrecht zou concentreren in plaats van met de aanzienlijke troepenmacht op het Eiland alles op herneming van de Moerdijkbruggen te zetten.
De strijd zou zich - mede dankzij een Duits offensief tegen de Nederlandse verdediging in Dordrecht - concentreren rond de stad. Een aanzienlijke Duitse versterking werd door generaal Student naar Dordrecht gedirigeerd met als doel de stad vanuit het zuiden en zuidoosten af te grendelen en daarna met concentrische aanvalsbewegingen in te nemen. Aan Nederlandse kant - ongewis van de Duitse plannen - was juist een tegengesteld plan ontwikkeld. Men wilde met de vers aangevoerde bataljons wielrijders van de Lichte Divisie de Duitsers juist van de stadsgrenzen wegjagen en met een brede aanvallende beweging onderlangs de stad richting de Kil doorstoten. Het doel was tweeledig. Het doorbreken van de Duitse corridor en belangrijke delen van de Lichte Divisie overbrengen naar de Hoekse Waard om via de Oude Maas richting Waalhaven te kunnen optrekken.
De 12e mei werd ook de dag dat de spits van de 9e Panzerdivision bij Moerdijk contact maakte met de parachutisten van II./FJR1, die daar al drie dagen het zuidelijke bruggenhoofd verdedigden. Het was een gebeurtenis die preludeerde op de aansluiting van de Duitse hoofdmacht in de daarop volgende nacht. Een keerpunt in de krijgskansen voor het Nederlandse leger. Duidelijk was zelfs de generaals in Den Haag dat als de Duitse hoofdmacht aansluiting zou vinden bij Moerdijk en daar intacte bruggen zou kunnen oversteken, dat de toegang tot Vesting Holland onomkeerbaar geforceerd zou zijn. Nadien zouden nog slechts smalle rivieren een Duitse oversteek naar de Randstad hinder voor hun voortrazende oorlogsmachine kunnen opleveren.
Toen de derde oorlogsdag een aanvang nam, was men aan Nederlandse kant nog hoopvol. De Grebbelinie hield het nog, elders vertoonden zich geen Duitsers of werden Duitse acties afgewezen en op het Eiland van Dordrecht trokken zich Nederlandse troepen samen die in staat geacht moesten worden de lichte Duitse troepen te kunnen verslaan.
Deze menusectie over 12 mei is nog in opbouw.