De auteur

Allert Goossens

De auteur van deze website is Allert Goossens. Wellicht is het aardig voor ge nteresseerden iets meer te weten over de auteur dan alleen de rechtstreekse pennenvruchten te verteren.

De auteur is al sinds zijn hele jonge jaren gefascineerd geweest door de gebeurtenissen in mei 1940 in Nederland. Al ruimschoots voor zijn tiende jaar werd de uitpuilende boekenkast van de grootvader in Zwolle doorgespit op boeken over de oorlog, en werden de plaatjes (in die fase) al gretig opgenomen. Spoedig volgde interesse in de tekst, en werd de overbekende serie van Lou de Jong - met name de eerste drie delen - tot slijtens toe verslonden. Alle andere WOII boeken moesten er eveneens aan geloven. Het was niet voor niets dat de zo innige geliefde grootvader, zijn oudste kleinkind de boeken en de boekenkast naliet. Een betere plaats zou het niet krijgen, zo overwoog hij. En hij had volkomen gelijk. De andere grootvader diende in het KNIL bij de militie van Semarang (Java). Hij werd op 8 maart 1942 krijgsgevangen gemaakt en zou drie loodzware jaren in talloze werkkampen in Nederlands-Indi en vervolgens Japan doormaken. Hij was zo goed als overleden aan droge beri-beri toen hij door Amerikanen vanuit Japan gerepatrieerd werd via Manila. Mijn vader was als zoon van deze KNIL-vader met zijn moeder en zusjes ge nterneerd in Semarang (Lampersari-Sompok). Als jaren zestig boorling krijg je zo de oorlog mee.

In de pubertijd zette zich de interesse voort, en de bibliotheken werden leeggelezen op WOII en het geschiedenis genre in meer algemene zin. De eigen boekenkast raakte ook steeds meer gevuld, en uiteraard ontbraken de werkstukken van Eppo Brongers niet in de collectie. Als er n soort werk was wat - oneerbiedig gezegd - 'de oorlog in de huiskamer bracht' dan waren het de levendige verslagen wel die Brongers projecteerde in zijn werk. De interesse had zich inmiddels verdiept alsmede versmald. Verdiept in de zin van honger naar meer details, versmald als indicatie van de focus op de gebeurtenissen in mei 1940 en aanverwante zaken. Ook de interesse om zelf te schrijven ontstond. Hele boeken werden op de ouderwetse typmachine in elkaar gezet ... boeken die geen pers ooit zouden bereiken overigens maar goede droogoefeningen!

Grotendeels opgevoed in een militair nest, want steifavder was beroepsmilitair, zelf na de militaire opleiding dienende bij twee prachtige onderdelen [103 Verkenningsbataljon en 101 Tankbataljon] en later beroepshalve reizend door de wereld, kwam een verbreding van interesse en visie in zowel militair-organisatorische zaken als maatschappelijke kwesties.

Nadat er een periode kwam waarbij opleiding, maatschappelijke carriere (inkoopmanagement en jurist) en ontwikkeling een aantal jaar prevaleerden boven de hobby, ontstond tegen het dertigste levensjaar wederom die enorme honger naar meer informatie en kennis. Daarbij verlegde de interesse zich ook naar Duitse bronnen, naar strategische zaken en de boeiende zaak van krijgseconomie als essentieel onderdeel van de oorlog. Daarbij hielp de opleiding in bedrijfskunde en logistiek bij begrip voor militaire organisatiekunde. Ondertussen was er ook behoefte aan zelf schrijven over de materie, zelf actief bijdragen tot verbreding van kennis bij anderen.

Op een bepaald moment ontstaat er bij de 'informatievraatzucht' een punt waarbij je bijzonder kritisch gaat kijken naar wat je aangeboden krijgt. Als je zelf zoveel informatie hebt verzameld, van huis uit analytisch bent aangelegd en een hang naar puzzelen en (uit)zoekwerk hebt, komt er een moment dat je een eigen product wilt samenstellen op basis van je eigen bevindingen. Je merkt dat er veel nog onbesproken, onbelicht of onaf is. In eerste instantie twijfel je aan je eigen bevindingen (of vergaloppeert je door gebrek aan ervaring), maar na verloop van tijd en extra studie ontstaat het besef dat er wel degelijk verbetering nodig is van de krijgshistorische beschrijvingen van de meidagen van 1940. De drang om zelf in een gevonden lacune in de informatieverschaffing te springen, is dan groot. Zeker als je graag schrijft!

Toen in 2004 de aansluiting werd gevonden bij de (mede)enthousiastelingen van Stichting de Greb en inmiddels, sinds de zomer van 2008, de door mezelf en anderen opgerichte Stichting Kennispunt Mei 1940, was de cirkel rond. De hobby werd bijkans een semi-werkkring, en vrijwel net zoveel tijd werd er gestoken in regulier bezoldigd werk als in de geldslurpende passie der krijgshistorie. Gelukkig met een partner die dat aan alle kanten ondersteunt, zolang er op bepaalde momenten 'even afstand genomen wordt'.

Het bedrijven van de krijgshistorie - een mooier begrip is er niet voor iemand die het als het even kon beroepsmatig ook zou willen doen en oprecht van de materie houdt - is enerzijds voor de eigen honger naar informatie en begrip haast een noodzaak, maar anderzijds niet compleet als de verworven kennis en inzichten niet kunnen worden gedeeld.

Soms valt er aan enige frustratie niet te ontkomen. Frustratie van zaken niet kunnen oplossen, van missende stukjes informatie en vooral ook van mensen of instanties die moeilijk delen of politiek of anderszins ijdel bezig zijn met het vak. Archieven bezoeken en informatie tanken kosten niet alleen bakken geld, maar ook veel tijd n frustratie. Onze nationale archieven liggen verspreid over vele adressen en instanties, medewerking bij vorsingsinzet is de laatste jaren verbeterd en de digitalisering heeft in Nederland tot een betere toegang geleid. In Duitsland is het nog armoedig gesteld. Ongelofelijk ambtelijk, traag, duur en weinig medewerkend. Hoe vloeiend je ook Duits spreekt, ze zitten er niet in de wedstrijd om je werk te vergemakkelijken. Bij zoektochten naar specifieke informatie word je van het kastje naar de muur gestuurd en vind je onwerkelijke hoeveelheden 'red tape' op je pad.

Het is van belang te stellen dat als persoon - en als bestuurslid van Stichting Kennispunt mei 1940 - het delen van kennis boven alles staat. Het kostenloos aanbieden van de kennis en inzichten aan het publieke domein is belangrijk. Uit dat publieke domein komt gelukkig ontzettend veel feedback, tot enige jaren geleden zelfs nog van veteranen die soms nog belangrijke details konden aanvullen. Het zijn ook de veteranen en hun betrokken familieleden die vaak de essentie van het delen met het publieke domein zo goed begrijpen. Zij ervaren het als een erkenning van de inzet destijds, die soms ten koste van het leven of blijvende lichamelijke en geestelijke verminking van hen of hun voormalige kameraden ging. Zij waarderen het dat initiatieven als deze door individuen en een Stichtingen als de onze worden ontwikkeld. En een betere waardering weet je als auteur niet te verzinnen.

Het samenstellen en beheren van deze website, en vooral het afronden van het enorme onderzoek dat gepaard gaat met de reconstructie van de strijd op het Zuidfront, houdt nooit op. Er worden door auteur ook boeken geschreven over de Meidagen, welke bij Uitgeverij Aspekt worden uitgegeven, en daarin gaat ook veel studietijd zitten. De enorme kosten voor websites van dit formaat met zoveel content beperken de mogelijkheden voor de stichting om de ambities te hoog in te steken. Daarnaast is er de grote irritatie dat veel auteurs van websites, boeken en zelfs formele onderzoeken, straffeloos en vaak zonder bronvermelding informatie overnemen van de websites, en dan hebben we het nog niet over de verhandeling van fotomateriaal. Daarom is publicatie van het laatste gestaakt. Helaas maakt gelegenheid de dief. We zijn hier wat na ef in geweest. Het publiceren van boeken over de Meidagen heeft inmiddels voorrang gekregen. Hen die we daarmee teleurstellen begrijpen wij heel goed, maar we hopen ook op hun begrip voor onze keuze. In elk geval wens ik u veel leesplezier en ... de bestaande content wordt actueel gehouden en regelmatig nog verbeterd.

Van de auteur kunt u naast de websites boeken lezen over de meidagen van 1940. U kunt die bij de boekhandels aanschaffen of bij de uitgeverij Aspekt zelf. Zie de pagina met uitgaven van de auteur hiervoor (directe link).